Gölgeler

Güneþ ýþýk dalgalarýný,
Geçmiþte yazýlan eski bir romanýn,
Son sayfalarýna ulaþtýrdý..
Pencerelerden içeri ulaþýp,
GarÝp gölgeler oluþturdu..
Renk deðiþtiren gökyüzünün,
Elinde bir oyuncaktý o artýk..
Dalgalý aðaçlara,
Yýlan gibi kývrýlan yollara vurdu þavkýný..
Geçmiþte kalan izlere ulaþýp,
Tozlu satýrlarý aydýnlattý..
Birkaç sayfayý tutuþturdu,
Cümleleri þenlendirip,
Yýldýzlý noktalarý yalýma vurdu..
Romanýn kahramanlarýný,
Bürümcüðe cevirip,zýtlýklýklar yarattý...
Hayal gibi görünen gölgelerle,
Gökleri lacivertleþtirip,
Yeryüzünü ürpertti..
Kuþlar.; konuþmaya baþladý,
Rüzgar; aðaçlarý aþýp,
Daðlarýn eteðine sýðýnmýþ olan suyu týitretti..
Ovalarda ki yeni acmýþ olan ,
Gelinciklere usulca üfledi..
Sarý çiçekleri yele savurdu..
Ýþte o an...
Dünyanýn soluðu kesildi..
Ve ürperten bir sessizlik þaire ulaþtý..
Þair....
Mezarlýðýn sessiz selvileri altýna uzanýp,
Zavallý varlýklara lanetler okudu..
Ansýzýn duyduðu bir öpüþme,
Sesini andýran rüzgarýn sesini duydu...
Bu ses onu daldýðý derin uykudan uyandýrýp,
Düþlerini kaçýrdý yalnýzlýðýný alt üst etti..
Donuk kara gözleri ,buðulandý..
Gözlerinde ne yalancýlýk nede yapmacýk bir bakýþ vardý..
Güneþ ýþýklarýný son satýrlara ulaþtýrdýðýnda ,
Ýki güzel ruhun bakýþmasýný ,gülümsemesini gördü..
Üzüntüsünü kefene sarýp,,
Aþkýný okyanus diplerine bir tabutu atar gibi attý..
Söze dökülemeyen düþüncelerine döndü.
Þair; ölü bir kente son defa bakar gibi..
Gözlerini önce bulutlara sonra ,,
Gökyüzüne kapattý..
NAZO_50


Sosyal Medyada Paylaşın: