Kuru bir rüzgar eser geçmiþimden yüzüme zemheride kalan yürek titrer içten içe kovmak için kaldýrýr elini yüreðine beyaz bir kelebek havalanýr semaya pandoranýn kutusu açýlýrken kalmýþtý böceklerden geriye umut dendi adýna salýnýrken özgürlüðe.
Elimde paslý hançer diz çöktüm kendime kurþun yarasý derinde çýkarmam lazým son bir azimle deþtikçe deþiyorum yarayý sonunda kanlý ellerim avuçluyor kurþunu biraz hýrpalanmýþ biraz soluk rengi ilk girerken nasýl da kýzgýn bir lav gibi kýrmýzýydý boynu bükük duruþu içimi daðlasa da geçmiþin kovasýna fýrlatýp atýyorum boþ gözleriyle aðlasa da.
Bitti diye huzur bekliyorken yüreðimde boþ kalan yeri sýzlýyor inceden inceye yeni bir kurþun mu yemeliyim yerine elimi göðsümden içeri sokup yarayý sývazlýyorum dinsin istiyorum bu gereksiz acý sol yanýmda biriken bir öfkenin sancýsý kükreyen dalga gibi kabarýp duruyor baþýmýn üstünde dolanýp duran umut kelebeði son nefesini ciðerlerime üflüyor..
Gözlerim geleceðin perdesini aralýyor Geçmiþ bir boðaz gibi gittikçe daralýyor Bitmeyen karabasan düþüme sarýlýyor Uyanýyorum birden aynalar kararýyor.
Son çýrpýnýþlar bunlar anlýyorum Bir kez daha yarama býçaðý batýrýyorum çýðlýðý son nefesini verirken gözlerimi yumuyorum kýyýsýndan süzülen bir damla yaþý elimin tersiyle siliyorum umut öl artýk diyorum..Öl...
Ayvazým Deniz Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.