mutluluk denen rýzk daðýtýlýrken nerelerdeydim acaba yeryüzüne kara gölgenin düþtüðü gün mü doðdum yoksa hiç mi ýsýtmadý aydýnlatmadý yüzümü güneþ kimbilir . . belkide karanlýklar bile sarmamýþtýr bedenimi
yürek niye durmadan atmak istiyor sanki bakýþ niye mutlaka birþeylerde dolaþmak istiyor kulak iþitmese ne farkeder acaba koklamasa içine çekmese doðayý burun
’’ yaþamak güzeldir ’’ diyorlar ’’ yaþamak nefes almak insana mutluluk dokunmak arzu duymak görmek sevgi verir ’’ miþ
ya sevgi . . sevgi ne verir insana hele karþýlýksýz olursa kapkara bir dünya mý ebedi ölüm sessizliði mi belkide intikam duygusu
oysa ben . . yalnýzlýktýr diyorum sadece en acýsý yalnýzlýktýr bence hoþ . . yalnýzlýðýn arzulandýðý anlar da vardýr ben onun tadýný sevmeden önce tatmýþtým demek ki þimdi acýsýný bile duyamýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
kimsecik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.