Zaman ahir olunca her þey zor olur yarabbi bunu biliyorum dedi içimden bir ses...Sükut eyleyip dinledim ne acýydý ne mutluluktu iki ara bir dere sandým ki kýyamet kopuyor kýyamette deðildi. Dinledim biraz daha hani ne ola bu ses belki eski bir radyodan çalýna eski bir þarkýnýn melodisinin notalar mý aðlýyordu taa...uzaklarda bir yerlerde, maalesef deðildi.
Sonra biraz daha kulak kabartýp dinledim hani görmek istedim ya ama mümkün deðildi çok uzak ve ýþýksýz ýssýzdý üstelik karanlýk buz gibiydi...Üþüyordum titriyordum sesin etkisi ile etrafýma bakýndým bir kibri ucu kadar bile olsa ýsý aradým sýcaklýk aradým lakin yoktu kýþ mýydý mevsim deðildi...e yazda deðil ilkbahar son baharda bu ne böyle bu nasýl bir sesti böyle oturdum düþündüm kendi kendime aðlamaklý konuþtum kulak týrmaladýðýný fark ettim gözyaþlarýmýn...ve SUSTUM.
Ama hala o ses duruyordu içimde bir yerlerde Allah’ým ne bu neden bu ses böyle soðuk Neyin habercisiydi neyi anlatýyordu kimin þarkýsýný çalýyordu kim kim kim..! Akla ziyandý kelimeler, düþünceler düþündüren hisler sanki her þey meddücezir..Ahhh ki ah eyvah diyecek halim bile kalmamýþtý zar...Boynum bükülü verdi içten içe dünyam deðiþi verdi her gidiþe. Kuldum Allah katýnda günaha mý girdim sevaba mý daldým bilemedim hey yar ben seraba muktedir oldum yine aldandým aldatýldým yalanlarla ki içimdeki ses ondan mýdýr buz misali ne hüzün ne mutluluk, sevinecek halde bile deðildim kayýplardaydým yalancý insanlarýn yüreðinde bin ayýplardaydým...
Anlýyorum ki ses yüreðimin çýrpýnýþý dile geliþi idi aðlýyordu yalpalýyordu inancýnda çünkü;zayi idi düþleri, düþledikleri yaprak yaprak dökülmekteydi vakitsizdi hazan mevsimi eylül bile deðildi ne geçti ne erken bir zaman. Tutuþtu dökülen gözyaþlarým edilirken aman dilenirken aman. Durdu tüm düþünceler beyninden vurulmuþtu sanki kelimeler nutkum gibi durdu duraksadý heceler güne küstü uykulara zalimdi ayaz geceler.
Yýldýzlar aðlýyor ay hezeyanda güneþ güne küstü þimdilerde firarda her bir þey gibi umutlar meddücezir. Bir savaþtý koptu içlerde bir yerlerde yankýlandý beddualar dualar sallanýr dar aðacýnda...Kim mi infaz emri veren? Ben yine ben aðlayan ben aldanan ben infaz eden de ben infaz edilen BEN...Þimdi o ses durdu artýk çünkü; bir perde kapandý ve oyun bitti ve gelgitler gibi.
15 Eylül 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
okutucu 71-istanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.