Vazgeçiyorum

Býrak kop gel kara topraðýn baðrýndan
Ölüm denen seni benden koparýp alan
O uðursuz acýmasýz hainden
Son bir kez olsada söylemek isterim
Seni hala canýmdan çok seviyorum bilesin
Tamam sen sus bir þey söylemesende olur
Zaten ben hep seni suskun gözlerime
Bakýpta gülümseyen yanýný hatýrlýyorum
Ve
Yüreðime kazýyýpta yazdýðýn
Bana býraktýðýn hikayeni okuyorum
Sen hep ölüyorsun
Ve
Ben hep kimsesizim
Oysaki ne masum sevdaydý bizimkisi
Sonunda yenildim ölüme bende senin gibi
Tek fark sen topraðýn altýnda ben üstündeyim
Sen bir kez öldün ben hergün binlerce kez
Hiç bir kaðýda sýðmaz hiç bir kalem yetmez
Ýçimde tükenip ölen yanýmý anlatmaya
Ýþte bu acýyla pervazsýz bir öfkeye kapýlýp
Vazgeçiyorum sensiz nefes alan yanýmdan
Þafaklar daðlara sarýlýp öptüðünde
Son kanat çýrpýnýþlarý olacak sol yanýmýn
Hadi hazýrlan þimdi sevgilim
Ýlk gün heyecaný ile sana geliyorum
Aç kollarýný uzat ellerini karþýla beni
Sosyal Medyada Paylaşın: