DİLİMİN UCUNDA

bu isimsiz bir yabancýnýn hatýralarýdýr
sana tanýdýk gelecek ama
hatta belki sen yakýndan tanýrsýn
dilimin ucunda söyleyemiyorum
ben bu haldeyken
sen bile demiyorsun...

hani üç dönmez sapaðýndaydýk ta
iki sokak altta mahalle çeþmesi vardý
bu garip o yabancýyla en çok orda karþýlaþýrdý..
evleri iki katlýydý
iðde aðaçlarý vardý evinin önünde
hani gelecek dilime ama
ismi lazým deðil de diyemiyorum þimdi
sende yardýmcý olmuyorsun bana...

hani eee unnab gibisinden sesler çýkarýyordu
sonralarý anlamýþtýk lal olduðunu
desenli bir bastonu vardý
ilk baktýðýnda korkmuþtum, gözleri iriceydi
hay Allah müstehakýný versin
sen nasýl tanýmadýn o kadar lakýrdýdan sonra..
benim dilimin ucunda ama sende týk yok..

ne zaman gitsem ona elinde hep uzun dalga radyosu vardý
tahran radyosundan gülam be güncan çalardý
saçlarý biraz uzunca sakalý kocamandý
ya yer yutasýca hala hatýrlamadýn mý?
dilimin ucunda aslýnda bir jeton düþse
sen hala bilme emi hala garipse!..

hani torununa aþýktýn sen, koþardýn peþinden
ben bir misafirinin kýzýna aþýktým o bilmeden...
ara sýra gelirlerdi onlar
nesi olurlardý hala öðrenemedim
onu seyretmek için bakkala diye çýkardým
o yabancý anladýðýndan býyýk altýndan gülümserdi..
arkadaþ sana da birini sormaya gelmiyor ha
benim tanýmamam neyse ne de, sen nasýl tanýmadýn
dilimin ucunu ýsýrsam o konuþur beni sanýrdým
dilimin ucundaki bu yabancýdan utanýrdým...

bir gün sokakta verdi bana bunlarý
bir radyo,bir fener ve bir kadýn fularý..
fenerin içinde eski yazýyla yazýlýp yuvarlanmýþ kaðýtlar
radyonun üzerine yapýþtýrýlmýþ bir not var
’konuþamýyorum bana yardým edermisiniz’dostlar..
bu gün gördüm ki o yabancý gidiyor
hayýr o deðil giden; bir tabut yürüyor...
ne o kýzýn ismini öðrenebildim ne de kendi adýný
oysa ki senle ben duyardýk onun feryadýný..
ya arkadaþ yürü git insan tanýmaz mý bilmez mi
benim dilimin ucunda da senin diline gelmez mi?

günlerden perþembe aylardan eylül
bakardý bize uzaktan melül melül
ne ayýp arkadaþ bu hal hem de zül
ismi yabancý kaldý hatýrýmda, üzül de üzül...

onu iyi tanýrdým ve de anlardým
iki sokak öteden hep yardýmýna koþardým..
ismini öðrenmeye hiç ama hiç çalýþmadým,
kimse pek sevmezdi ama kimseciklere uymadým
o misafiri hep bekledim hiç yorulmadým
o misafir gelmedi ama yabancý gitti
o deðil aslýnda evlerinin önünden bir tabut çýktý gitti..
neyse ismi lazým deðil o yabancýnýn
onu deðil de sana o misafiri soracaktým..
madem unutmuþsun, korktum þimdi senden
korkum aslýnda unutulmuþluk; gibisinden...
Sosyal Medyada Paylaşın: