Seveni kov ayrýlmaz,can olursun canýnda
Sevmeyeni baðlasan,yine durmaz yanýnda
Seven daðý yol eder,Ferhat gibi delerek
Sevmeyen de düz yolda, bay bay eder gülerek
Seven derde þükreder,beterinden sakýnýr
Sevmeyen de dertlense,seveninden yakýnýr
Seven kuru ekmeði,suya banýp gene yer
Sevmeyene köfte ver,kaldýr þunu bu ne der
Seven sýrrý duyurmaz,taþýr onu mezara
Sevmeyene söyle bak,anons yapar pazara
Seven,sevmez israfý,üç kuruþu yetirir
Sevmeyene güç yetmez,servetini bitirir
Seven elbet kýskanýr,paylaþamaz eþini
Sevmeyen de arama,kýskançlýðýn düþünü
Seven ilgi aþk bekler,gerisini aramaz
Sevmeyen mal mülk ister,aþk meþk ona yaramaz
Seven bazen sevilmez,sevdasýyla sürünür
Sevmeyen hiç dert etmez,o hep sever görünür
Seven için tek kural,aþka sadýk kalmaktýr
Sevmeyenin kuralý,senden heves almaktýr
Seven ile sevmeyen, mutluluðu bulamaz
Ýki seven bir olsa, aþký kimse çalamaz
Yusuf ÇAKIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.