EKSİLTİRKEN ESKİYEN SEVGİLER
Hýrçýn deniz, martýlar çýðlýk çýðlýða
Iþýk huzmelerinin altýnda kýz kulesi maðrur, dik
Üsküdar da gün batmak üzere
Bir kadýn olan biteni seyrediyor
Ýnsan olmanýn en iyi halinde
Yüreðinde sevgisi
Yadýnda sevgilerden baþka her þey kaybolmuþ…
Eksilirken eskiyen sevgilerin gölgelerine
Simit atýyor!
Gölgelerin hesaplarýna gülümseyerek
Bitimsiz yollar beyin kývrýmlarý
Günah gibi sevgileri yaþatmaya devam ederek
Kýzýl bir serinlikle ürperiyor balýklar
Vakit akþama dönmek üzere
Kýz kulesine sesleniyor kadýn
Sebebsiz ve vedasýz gitme/dim hiç ben
Özgürdü sevdiklerim
Tutsakken nefesim
Yaþadýlar hep içimde sonsuz özlemle
Mavi bir nehirdim denizlere akan
Bentler koydular, taþtým
Ulaþmak lazýmdý denizlere…
Eksildim ama tükenmedim..
Martýlarýn çýðlýklarý kesildi
Üsküdarýn ýþýklarý yýldýzlarý bastýrýrken
Yavaþca kalktý yerinden kadýn
Bir veda deðil bu kýz kulesi
Yine geleceðim ben!
Martýlarýn çýðlýklarýna inat
Güvercinler uçuracaðým bu sahilden…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.