Sevgili! Aslýnda hayat sevdiðimiz kiþilerden ibarettir Çünkü tek baþýna yaþanýlmaz Sevmiyor ve sevilmiyorsan hiçsindir. Ben asla hiç olmadým Ve içimdeki çocuðu, seninle yasarken öðrendim! Ben seni hayat, hayatý sen bildim. Ben seni herkes, herkesi sen bilip yaþadým. Ve yaþýyorum hala... Sensizliði bir kere düþündüm sadece ömrü billah. O da hani benden gidersen diye ve anladým ki kimsem yokmuþ. Yapayalnýzmýþým sensizken. O an çok korktum yalnýzlýktan, ürperdim. Aslýnda korkum seni kaybetmekti, hayatý deðil...
Bir çok insan içindeki çocuðu yok sayar, hiçe sayar. Hiçe sayýlýnca yaþamak neye yarar. Çocuk demek insan demek, yalansýz günahsýz demek ve dahasýn da hürce gülüp eðlenebilmek... Ben seni yalansýz büyütüyorum yüreðimde ve hürce sesleniyorum. ’’Seni seviyorum sevgili’’ defalarca ’’Seni seviyorum’’ Ben hiç düþünmedim bile içimdeki çocuðun yokluðunu yani sensizliði sevgili. Bu sana sözüm, bu sana andým olsun ki hiçte düþünmeyeceðim sensizliði. Yoksa tek kalýrým. Hani tek baþýna yaþanýlmazdý ya, sensiz kalýrsam yaþayamam sevgili... Ýçimdeki çocuktan bir hatýra. Dinle sevgili
Ve hayat ’’Yaramaz bir çocuðun demesi gibiydi Nasýl istersem öyle yaþarým. Kimene’’ Evet kimene sevgili! Ýçimdeki çocuktan bir hatýra. Sanadýr sevgili
Yusuf BÝTÝM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serseri_Ruhlu_Şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.