Çayýn demi gibidir gönüllerde muhabbet Geçince keyfi kaçar ne tad kalýr ne lezzet Bir sebeb hâsýl olur görmez olur pek raðbet Tek tek gidince dostlar yerini alýr uzlet
Kadim dostlarýn yeri sanmayýn ki doluyor Ýnsan yalnýz kalýnca eski akran arýyor Suya hasret gül gibi günden güne soluyor Kuruyunca yapraklar her yan hüzün sarýyor
Ömür denilen yolda menzile yaklaþtýkça Candan öte ne varsa uzaklaþýr sýrayla Yaþlýlýðýn sembolü saç sakal aklaþtýkça Yolcunun iþi olmaz mal mülk ya da parayla
Ne kadar ürkütse de Hak bildiðimiz ölüm Hayat manzumesinin azade mýsrasýdýr Anýlara gömülür dostlarla geçen bölüm Geriye kalýr hicran o da aþk yarasýdýr
Kader denilen olgu levh-i mahfuzda yazar Kolay deðildir öyle kendi yolunu seçmek Kul ne çok istese de Takdir tedbiri bozar En güzeli galiba dostlardan önce göçmek...
Mehmet Nalbant Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Nalbant Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.