Seni kalbimden söküp attıysam lanet olsun

Her kalemi kaðýda sen diye yazdým
Seni kaðýda yazarken aðladým
Gözlerim çaðladý kirpiklerime damladým
Her üþüdüðümde kendi kendime sarýldým
Seni kalbimden söküp attýysam lanet olsun

Gece gündüz demeden seni bekledim
Adýný her duyduðumda kalbim durdu
Odama mahkum oldum yataðýma küstüm
Duvardaki resmine bakýp günde bin defa öldüm
Seni kalbimden söküp attýysam lanet olsun

Ýçimde fýrtýnalar koptu kimseye diyemedim
Dilime keskin bir býçak saplandý konuþamadým
Sana gelmek istedim yollar kapandý
Gittiðin gün dalýmdan bir çiçek kopardýn
Seni kalbimden söküp attýysam lanet olsun

Gönül dergahým demirden örüldü
Kuþlar konmaz oldu pencereme
Kimsesiz bir yetim gibi boynum büküldü
Her gece soluma paslý bir kurþun vuruldu
Seni kalbimden söküp attýysam lanet olsun

Ýbrahim DALKILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: