PLATONİK AŞK SENFONİSİ

hastanenin kasvetli ortamýnda
uzaktan izliyorum seni
yanýnda birileri var diye
ve sýrf sen bu yaþta laf iþitme diye
içim acýya acýya uzaktan süzüyorum seni
arasýra göz göze geliyoruz
içten içe gülüþüyoruz

ama hem yanýnda olmak
hem sana teselli verememek
öyle üzüyor ki beni anlatamam

hastane bahçesinde yakýn
yanyana banklarda oturuyoruz
aniden sen yýðýlýveriyorsun bankýn üzerine
ellerim ayaklarým buz tutuyor
nefesim daralýyor
hýzla hastaneye koþuyorum
doktoru ikna etmek ne mümkün
bir sedye kap hastayý acile götür diyor
o sedyeyi almak için
kimliðimi nasýl veiyorum
o zincirlerden sedyeyi nasýl kurtarýyorum
ve nasýl bir süratle yýðýldýn yere
sedyeyi taþýyorum farkýnda deðilim

acile girince hafiften ayýyorsun
o an hastane de olan hasta bir bayan
sana yardýmcý oluyor
agliyorsun bayana sarýlýp
bende farkýnda degilsin
bu tarafta aglýyorum

doktora bagýrýyorum
hastaya bakýn diye
adam bana gülerek bagýracagýna
hastayý getirsen bakacagým diyor

kendine geliyorsun
uzaktan gülümsüyorsun
sanki dünyayý tutup elime veriyorlar

sarýgülüm sýzýn sýzým
acýn acým
üzüntün üzüntüm
sen yemeyince ben aç kalýyorum
sen gülmeyince ben hüzünlü
yapýlan tetkiklerde
korkulan hiç birþey yok diyor doktor

sanki içime bir kalýp buz baglanýyor
nefesim açýlýyor
rengim yerine geliyor
dostlarýn en güzeli
seni üzgün görmeye içim elvermiyor

seni hep mutlu ve huzurlu görmeyi diliyorum


NOT:BU ÞÝÝR KURGUDUR...
CEMAL KAYA
Sosyal Medyada Paylaşın: