I
Ýnanýrsýnýz..
Gökteki yýldýzlarý andýran bir çift göze,
Hayat dolu bakýþlara inanýrsýnýz.
Sevdiðiniz kadar inanýr,
Ýnandýðýnýz kadar seversiniz...
II
Ummadýðýnýz bir yerde,
Beklenmedik bir zamanda tutmuþtur elinizden,
Dokunmuþtur yüreðinize...
Onun yerine kimseyi koyamaz,
Koymak istemezsiniz...
O benim dersiniz....
Öyle kýskanýrsýnýz ki,
Yanýndayken bile özlem duyarsýnýz.
Artýk o sizindir,
Ýmza ile deðil, seve seve...
Sizin için hayattýr O.
Bakmaya doyamaz,
Dokunmaya kýyamazsýnýz...
III
Sonra birgün gelir,
Kader hükmünü icra eder.
Hiç sizin deðilmiþ gibi,
Ellerinizin arasýndan kayar gider.
Farkýnda bile olamazsýnýz.
Sizinle olmadýðý her saate düþman olursunuz.
Ýyi bilirsiniz ki,
Geliþinin nasip,
Gidiþinin imtihan oduðunu...
Allah’a olan ahdinde vefa gösteremeyen birisinin,
Size karþý vefalý olamayacaðýný
Ve sizin Allah’ýn takdirine razý gelmekten baþka
Çareniz olmadýðýný,
Ancak bu þekilde kazanabileceðinizi,
Ýyi bilirsiniz...
IV
Ve sonra herþeye raðmen,
Özlem duyar,
Sessizleþirsiniz...
Çünkü özlemi anlatacak kelime bulamazsýnýz...
Veya sessizlik,
Özlemi anlatabilecek en güzel kelimedir.
Ya da kelimeler sessizleþir,
Çünkü,
Anlaþýlmak istemessiniz...
Mart/2013
FURKAN SELÇUK SOYLU