uçurum kenarýnda
bir tutam papatya kadar mahzun
hiç olmuþluðum dan utanýr
avaz avaz çýðlýklarým sana dair sessizliklerim
oysa
dudaklarým mühürlü
dilim lal kuytularýnda yankýlanýr sessiz çýðlýklarým...
ölesiye sensiz ölesiye sessiz
pencerenin camýnda kalmýþ bir yaðmur lekesi kadar çaresiz
duyulan
sen sonrasý yürek kuytularýma gömülmüþ
infiallerin illegal haykýrýþlarýmýn çýðlýklarýmýn iniltisi...
sancýlý yýllara
birde aþýlmaz o kasabanýn taþlý tozlu yollarýna inat
yeniden doðmak için
göksuyu ateþsiz yakmalýsýn yeniden yanmalýyýz...
yok yok sen
en iyisi sil unut beni
benli çalýnmýþ cümlelerine bir nokta koy
þakaklarýma düþmüþ aklarýmý
yüzümdeki derin çizgilerime sinmiþ acýlarýmý
yok say ...
senin yaðmurlarýn ýslatmaz artýk beni
yalnýýzým çöllerde kavrulmuþ kum tanesi kadar ümitsiz
olmayan gölgeme baþýný yaslayýp aðlama sakýn
yok say yok unut beni...
say ki
hiç yaþamamýþ hiç var olmamýþým
ve sen beni hiç sevmemiþ gibi
gül öyle gül ki hiç ama hiç aðlamamýþ gibi...
þimdi unut beni yum gözlerini uyur gibi
son kez düþeceðim gözlerinden sevinç yaþýn gibi...
sen hiç aðlamamýþ gibi gül
ve ben seni hiç tanýmamýþ ve seni hiç aðlatmamýþ gibi unut beni...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.