Duygulanýr yazarým, bilinen gerçekleri.
Eylül hüznü içime çöreklenip oturdu.
Günden güne sararýr,bahçenin çiçekleri.
Bu gizemli manzara, beni alýp götürdü.
Uðulduyor rüzgarlar, ayný kara kýþ gibi.
Yere düþer yapraklar,vurulan bir kuþ gibi.
Beyazlanýr gökyüzü, korkulu bir düþ gibi.
Birdenbire tabiat, güzelliðin yitirdi.
Gök gürlüyor dýþarda,yaðmur cama vuruyor
Korkuyorum afetten, zihnim neler kuruyor.
Garip gönlüm ihlasla, ibadete duruyor.
Sel sularý dallarý , kýrýp yere yatýrdý.
Baki deðil canýmýz, þöhretimiz malýmýz.
Düþünsene bir kere, ne olacak halimiz.
Soðuk taþa konacak, tabuttaki salýmýz.
Zalimler kan dökerek, bu dünyayý batýrdý.
Gösteriþten uzakta, doðallýða hayraným.
Huzurlu bir ortamda,basit bir ev seyraným.
Helalinden yediðim, bulgur pilav ayraným.
Þükrederim Allah’a, rýzkýmýzý yetirdi.
Ýlham aldý Gül peri, mevsimlerin güzünden.
Mutsuzluðu yaþarým, baþkalarý yüzünden.
Artýk göçme zamaný, yaylalarýn düzünden.
Eylül ayý bu defa , bana hüzün getirdi.
Ülkü Ahýska 17.Eylül.2013