Nefs Değil, Gönül Sevmeli, Sırra Erişmeli…

Yar, hal
Nizam edilmeli
Nefesin müddetine
Koþtuðu bilinmeli
Akýl bilgiyle refik olup,
Hakikate eriþmek için azmetmeli
Her musibete isyan etmeden,
Kader için zan içine girmeden,
Sabýrla geçinmeyi öðrenmeli

Beþer,
Sonra insan olur
Ýnsan eden gerekçeler
Ve umdeler nerede bulunur
Azim ve irade
Hakikate ulaþmak için mesuldür,
Sevdasý olmayan yürekten ne umulur
Beyne ulaþan kan
Ve oksijen hangi zamandan
Bir ulvi heyecandan durmaksýzýn
Kime ram olmaya koyulur

Arifi
Dinlemek isterdim
Bulsaydým terk edilmiþ handa,
Kimsesiz diyarlarda
Gözyaþlarýný
Yýllardýr saklayan gönüllerde,
Umudu tükenmemiþ muratlarda
Her dergâhý olan arif midir, ?
Cemaati bulunan hanif midir, ?
Cehdi ve sevdasý olmayan âlim midir, ?
Sual etmek isterdim

Nice
Mütehassýs gönüller vardýr
Kalbi hassasiyet içinde
Nefes nefese kalan kurbandýr
O’nun rýzasýna
Nail olmak için ahdi vardýr,
Aþký ve sevdasý bu uðurda nazýrdýr
Düþler ve düþünürken,
Tefekkür ederken,
Tahayyüle dalarken
Mütebessim bir edasý bulunmaktadýr

Ey yolcu
Niçin sefil halime bakarsýn
Ýbrete kanarak acýrsýn,
Himmet etmek
Maksadýyla sabýrda kalýrsýn
Geç beni,
Benden içeri var bin bir
Sefil ve maðdur birileri,
Müþfik gözleri bekleyenleri tanýrsýn
Ömür son sahnelerini bekler,
Nefes kesik kesik refakat eder,
Kalp ne vakit olsa haberdar eder,
En yakýn için zaten malum olan bir haber

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: