Güzel bir manolyaydým koklanýrsa ölecek Hangi dala tutunsam açamadan kurudum Biliyordum bu ömür bir zalimle solacak Buna raðmen korkmadan damarýnda yürüdüm Aþka hasret yaþarken çiðnendim ayaklarda Korunma güdüsüyle gizlendim oyuklarda..
Kulaklarým aþk diyen yar sesiyle çýnladý Yapraklarým hep hüzün melodisi týnladý.
Sýrtý daðlara verdim korku ile kaçarak Kurtlar kuþlar acýdý berduþ halimi görüp Bir yamaç kenarýnda istemeden açarak Beyazýmý kirlettim yar’in kalbinde sönüp Sicim gibi yaðmurla efkar titretti göðü Yeþilleri sararttý ömre saldýðým buðu..
Anlamadý hiç kimse dökülen gözyaþýný Eylül dendi adýma her yaprak düþtüðünde Solan mevsin sandýlar eriyen tuz taþýný Kalbe vesvese düþtü nehirler taþtýðýnda Naðme naðme yaðarak kar olup gönle düþtüm Ayrýlýk ateþinde yaz göremeden piþtim..
Aðaç olup dallandým koparmasýn el diye Tomurcuðum solmasýn açayým bahar gibi Ýnsan eli naçardý býrakmadýlar niye Gönle dolup anlattým bozmadým hiç adabý Bahar senin neyime Manolya sen öl dendi Bir kez daha anladým ihanet beni yendi.
Korku dolu gözlerim ökseye tutulurken Ben zaten vaz geçmiþtim kenara atýlýrken.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.