YAVUZ GÜÇLÜSES
GÜNEŞE DÖNDÜM
YAVUZ GÜÇLÜSES

GÜNEŞE DÖNDÜM


güneşe döndüm yüzümü
kurusun diye gözyaşlarım
belki ağlamaktan şişen gözlerim
gizlenir yansıyan ışıktan

geceye döndüm yüzümü
belki görünmez matemim
belki duyulmaz haykırışlarım
bilki bu benim sana sitemim

zamana döndüm yüzümü
gelip geçtiginde hatırlatıyor seni
kor düşüyor göğsume yakıyor bedenimi
ama üşüyorum aklımda sen kuzey kutbu gibi

hayata döndüm yüzümü
belki acırda halime bir son verir diye
oda üzerime geliyor gün geçtikçe
nekadar gelirse gelsin hiç takmıyorum
birgün geldiğinde görücek oda sen gibi
onu nasıl ter ediyorum...


RAHMETLİ CAN DOSTUMUN ANISINA MEKANIN CENNET OLSUN

-- YAVUZ GÜÇLÜSES --
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.