karanlýk dünyamda aydýnlýðý ve yaþamýmda bana gülmeyi hüzünlü de olsa sevmeyi sen öðrettin sarýlamadým topraðýna bahçende bir gül olup açamadým sen ise koklayamadan o gülü nadasa býraktýn beni bir gülmeyi bir aðlamayý sevgiye kara leke olmamayý bitmeyen aþkýmýzýn deli gönüllüsüyüm unutulmayan sevgimizin de deðiþmeyen kara yazgýmýz da ki sabrý sen öðrettin ayrýlýk keyif mi özlemek deðil mi? oysa ben o kadar çok özlüyorum ki seni sýnýrlarý çizilmiþ daire içinde ayni yerde yaþayarak özlem ve hasret çekmek hiç olacak þey mi bu sabrýn da acýsýný yaþýyorsam hepsini ve her þeyi sen öðrettin sevgilim
NAZMÝ ÞENUSTA
14.09.2013. ORHANGAZÝ/ BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
NAZMİ ŞENUSTA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.