Bülbülane ses ile, hep Ýsmimi söylesen Geçti artýk, istemem, bir daha sakýn anma Gündüzleri düþünde, gece rüyanda görsen Hayalleri gerçeðe, karýþtýrýp da kanma
En ufak kývýlcýmý, ýsrarla körüklesen Duman tütmez ateþte, boþa kavrulup yanma Yýrtýk bir resim bulup, hani, bana benzetsen Yanýlmýþtýr gözlerin, ben deðilim, inanma....
Uzaktan, derinlerden, kýsýk nida iþitsen Benden ses seda çýkmaz, ümidlenip, aldanma Bunlar hep belirtisi; kaybýný bilebilsen Otur da haline yan; baðýr, aðla, utanma...
Oysa çoktan kaybettin, keþke anlayabilsen... Hiç bir þey yokmuþ gibi, þaþkýn þaþkýn davranma o þaþkýnlýðýn içinde kendini yok etsen hiç saygýn yokmuþ,senin bana seniha Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhami karlıdağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.