en acı çığlık yetimin içine çektiği yokluğudur ki sözsüz yaralarıdır içimizi acıtan akasyameral
en acı çığlık yetimin içine çektiği yokluğudur ki sözsüz yaralarıdır içimizi acıtan
en acý çýðlýk yetimin içine çektiði yokluðudur ki sözsüz yaralarýdýr içimizi acýtan suslarý toplasak sýðar mý göðüs kafesime sýzar göz pýnarlarýmýz dan öylece bakar dururuz
mührünü vurma zamaný gelmiþ duyarsýz gönüllere gölge etme yeter al git gölgeni ben yalnýzlýðýn harýn da yanmaya hazýrým ve yetimlerin avuçlarýndan sevgi yudumlamaya ya sen ey medeniyetin savaþýnda yok olmaya mahkumsun ebediyen
yazý tura zamanýn zarýna þansýmý yükledim þah mat olursun bak karýþmam bir karýþlýk yer düþer gölgemden sana ve hüzün yapraklarýný örterim ve yetimler sevinir bu kez yokluðuna
haydi çek git ey egosu yüzünde astarý yýrtýk benliðin sen savaþýn çýðýrtkanlýðýný yap oysa nerden bileceksin ki adaletin kefesinde binlerce yetimin hakký dururken senin düþeceðin yer zilletin çukuru zakkum aðaçlarýnýn gölgelediði
mahmudiye düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.