Ýçimde geçmiþe dâir derin nedâmet var, Baþýmda beþ para etmez yalancý sevdâlar...
Karanlýðýn koyu vaktinde ansýzýn kaydým, Mülevves aðzýný açmýþ bir okyanus yuttu. Ne vardý ben de Yusuf denli muhkem olsaydým! Yüzünde þefkati sezdiklerim de hayduttu.
Büyük bir ahtapotun kollarýnda can verdim. O imtihan günü yýrtýldý baðrý gömleðimin... Ben oysa annemin omzunda ölmek isterdim; Bir ihtimal, yedi cennetle müjdelenmek için...
mefâilün feilâtün mefâilün feilün (fa’lün)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aruzperver Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.