hazan mevsimi

En güzel yýllardý henüz körelmemiþ hayallerim vardý.
Beyaz atlý prens deðildim
Yalnýzca
Koca þehri ayaklarýna yüklenen sevdalý bir yürektim
Aþýktým, aþka taliptim
Bir bakýþa gülerdim, bakakalýrdým geceleri gökyüzüne
Uyuyakalýrdým, rüyalara dalardým
En parlak yýldýzým olurdun sen, perdemin kenarýndan süzerdim seni
Sonra hemen yaný baþýnda olurdum
Þarký söylerdim binlerce...
Gökyüzünde birbirinde en yakýn yýldýzlar biz olurduk.
Ve birbirimize göz kýrpardýk, kimse bizi görmez sanýrdýk
Unuturduk binlerce sevdalý yüreði.
Oysa, sonradan öðrendim
her sevdalý yüreðin geceleri gökyüzünde bir yýldýz olduðunu
dans ederdim etrafýnda durmadan
sonra
uyanýrdým
sen olmazdýn yaný baþýmda
haberin de olmazdý benden
merak ta etmezdin belki de
belki de sevmezdin
ya ben
yaþadýklarýný silip atmak yerine yüreðinin en güzel yerinde saklayan ben
acý çeken ben
.........
bir de þu suskunluðun olmasa umurumda mý dünya
su testisiyim ben su yolunda kýrýlmak kaderim
ya yüreðim
yüreðim dayanýr mý bu acýya
konuþ diyemiyorum
biliyorum gözlerin yine yerde
bana yine hasret yine acý
bari gülsen, bir kez gülsen
bana gülsen de gülse yüreðim
ya ihanet
yüreðime konuþmayan yüreðin
yaban ellere yar olmasý
haydi yüreðim haydi
hazan mevsimi
çevir yüzünü güneþin battýðý yere.
Ensar YAÞAR

Sosyal Medyada Paylaşın: