YAVRUN

YAVRUM

Altý sene að göðsümde uyuttum
Hasretin baðrýmý deliyor yavrum
Çiðdemim çiçeðim diye büyüttüm
Þimdi kollarým boþ kalýyor

Çeyrek asýr oldu görmem yüzünü
Hilal kaþ altýnda kara gözünü
Anneciðim diye tatlý sözünü
Duymadýkça benzim soluyor yavrum

Kara gözlüm hasret bitirdi beni
Yanarak bugüne getirdi beni
Her gece yavrusuz yatýrdý beni
Sabah bin bir derde salýyor yavrum

Göçmen kuþlar her yýl gelip gittiler
Yavrulayýp cývýl cývýl öttüler
Bilmeyenler bana sitem ettiler
Seni þimdi kimler beliyor yavrum

Her gece yastýða düþen baþýmý
Kim ne bilir çýrpmýþ telaþýmý
Sana akýttýðým göz yaþýmý
Sen deðil yad eller siliyor yavrum

Yaralý býraktýn gencecik çaðda
Bir garip bülbülüm virane baðda
Menekþe sümbülü kokladým daðda
Çiðdemin kokusu geliyor yavrum

Gel deðiþtir bu kaderi yazýyý
Kimse bilmez içimdeki sýzýyý
Koyun terk eder mi körpe kuzuyu
Anan kuzum diye meliyor yavrum

Gün haftayý hafta ayý ay yýlý
Devirdikçe ömrüm þu zay yýlý
Çiðdem açmadýðýn mevsim say yýlý
Nejla hergün bin kez ölüyor yavrum

Sosyal Medyada Paylaşın: