ŞİİR GİBİ...

ÞÝÝR GÝBÝ

Günlerden bir gün otururken odamda.
Birden birileriyle konuþmak geldi içimden.
Herkesle konuþulmuyor,biliyorum hani ben.
Kýsmette ne varsa bulur seni dedim kendimden.
Derken güzel bir kadýn çýktý karþýma birden.
Ben Umut dedim,bende isimsiz þaire dedi sessizce.
Ne var ne yok dedim hal-i ahvalden sizde.
Dedi her þey var,ama hiçbir þey yok umurumda.
Sende ne var ne yok dedi o güzel þaire yine sessizce.
Ýyi yani normal dedim her zamanki kendi halimden.
Günü devirmek dedim benim en hüzünlü derdimde.
Sabaha Allah Kerim ne olup bitecek güneþle birlikte.
Umut dedi dikkat et kendine bu kirlenmiþ dünyada.
Yoldan çýkarýrlar seni kendini unuttuðun gaflet anýnda.
Sonra padiþah zannederler onlarýn çöplükteki kainatýnda.
Yine günlerden bir gün benim gafleti yaþadýðým bir anda.
Melek yüzlü bir þeytan çýktý bilmediðim bir ortamda karþýma .
Sen padiþahsýn Umut dediðinde hemen benim hafýzama.
Ýsimsiz þairenin o sessiz derinden sözleri geldi birden aklýma.
O anda akýl kalmamýþtý,fikirde de noksanlýk haliyle bende.
Ama iþ iþten geçmeden toparlan dedim kendi kendime.
Toparlanmaya fýrsat býrakmadan aldý götürdü beni iblisçe.
Götürdüðü günü hatýrlýyorum,geçmiþ bir yýl beþ gece.
Býraktýðý yerde bekliyorum tam üç yüz altmýþ beþ gün beþ gece.
Ne geldiði var,nede yaþadýðýna delil bir cümle ve hece.
Ah þairem ah dinleseydim seni ilk gördüðüm o gece.
Belkide padiþah olmazdým senin anlattýðýn o çöplükte.
Yaþanacakmýþ vesselam kaderim dedim geçtim sessizce.
Ýþte þairem yine bu gece senle konuþmak geldi içimden.
Ah Umut ah,ahmak Umut dersin diye aramadým,utanýrdým kendimden.
Ve kapatýyorum bu hikayeyi yazmakla bitmez biliyorsun sen beni de.
Son söz olarak sende kal selam,dua ve saðlýcakla çocuklarýnla birlikte.




Katreden_Deryaya



Sosyal Medyada Paylaşın: