Çok üþüdüm günlerce Suskunluðundan rüzgar yaptým estim kendi üstüme Dýþarýda kaldým kapaksýz bir kitap gibi üzerimde ipince bir gömlek geriye kalan çýplak yapraklardan Islandým, alýntý yaptýðým týrnak iþaretleri yaðmur oldu yaðdý dün gece Virgülle biten kelimelere sarýlmayý hayal ederken Soru iþaretlerinin dikenleri sayfalarýmý kanattý Bana bir þey olmazdý okumasan da dururdum öylece kitaplýðýnda Lakin bu kez caným acýdý, imla hatasý mý vardý üstümde Üç noktalar damla damla yaðdý kirpiklerime... Tam bir sahaf dükkanýna atýlýp gitmekten korkarken Köþelerimden tutup çevirdi beni parmak uçlarýn Ciltlendim, tazelendim, ýsýndým sanki güneþ doðdu pencereme Fýrtýnalarýn savurduðu harflerim artýk geri döndü yuvasýna Hayat bulup yeniden aðacýn gölgesindeki dökülmüþ yapraklar gibi Tutundum en sevdiðim dalýma Oku, sonbahar gelmesin, çið düþmesin üzerime Anlat yine, çiçeðimi soldurma... Sosyal Medyada Paylaşın:
toca_et Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.