RUHUMLA GELDİM

Dýþ elbisemi çýkardým.
Maddi âlemde,
Maddiyatý verdim.
Tamah etmedim.
Ýçimi gör dene istersen.
Beden herkesin gördüðüdür.
Ruhumla geldim.

Kimi sevince.
Kimi tapýnca.
Kimi çýkarýnda.
Kimi de ihtiyacý olduðunda.
Kimi ölünce anlar deðerini.
Ben mi?
Ruhumla geldim.

Hiç önemli de deðil hayat.
Beden ihtiyaç.
Zaman ilaç.
Gün gelirde düþersen,
Hey hat!
Bilirler mi?
Sorma, Anlama,
Zaman geçiyor.
Bir türlü yakalarýz hayatý.
En güzeli mi dersen?
Belki.
Ben ruhumla geldim.
Mehmet ACET

Beden, Maddiyat, Zaman,...!
( Beden güzelliði geçici, Zaman oda geçici, Maddiyat hepten geçici, Ya ruh.! Sormayýn? Ruh Kendisi gittikten sonra vicdanlarda anýlarda; Yaptýðý, Yazdýðý ile yaþar da yaþar.)
Sosyal Medyada Paylaşın: