Bütün gülüþler tutuklanmýþtý Bütün nehirler kurumuþ Ve bütün kirpikler ýslanmýþtý Bu yüzden gökyüzündeki bulutlar da geceye teslim olmuþtu
Bozkýrlarý vardý memleketimin Yeþil yeþil Bir de kadýnlarýmýz vardý Terli tenleriyle Geceyi yýrtarcasýna gülümseyen Susarlar þimdi Gözlerinde iki damla yaþla Ýçinden feryat kopartýrlar
Bir de öbür kýyýlarý kurþunlanmýþ bir balýkçý kayýðý vardý Bütün yurdu susmuþ Kan sokaklara sýçramýþtý Kan çocuklarýn gömleðine damlamýþtý Ve kan yurdun dört bir yanýna sýçramýþtý
Hava çýðlýk Hava feryat kokmaktaydý Bilmem ki kaç bin damla gözyaþý Kaç bin yýllýk nefret Ve kaç günah temizler Ömrü toprak olan bebelerin Çürüyen bedenlerinin mebalini
Lakin ölü daðlar unutulur Aþkla topraða gömülür Çadýrlarý sökülür kederlerin Belki bir bahar gelir Belki güneþ yeniden doðar Belki taze meyveler yetiþir aðaçlarda Ve bir þarký karanfil gibi iner Tenhasýz Gölgesiz Savrulmadan Dimdik Yaslanýr omuzlara Yiðit omuzlara Kimliksiz kardeþçe
Ýbrahim DALKILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.