O sabah Korkuya uyandý gözlerim Askerlerin yaklaþan ayak seslerin de ’Buradalar’ diye çocuköa haykýrdým Annemin yüzündeki endiþeyi gördüm Acý çýðlýklarýn seslerini duydum Aðlayarak sokaða fýrladým Bir asker önümü kesti Yerde oturmuþ bir anne aðlýyordu Hýçkýrýklarý boðazýma düðümlendi 17 yaþýndaki gencecik oðlu sokak ortasýnda vurulmuþtu Her yer kan kokusuydu Eylül’dü Düþlerimiz yeni yeni tomurcuklanmýþtý Yaþadýðýmýz vahþet korkunçtu Çocuklar aðlýyordu Eylül Biliyorum senin suçun yoktu Vurulduk acýnýn tam orta yerinden Sokak aralarýndan yankýlanýyordu Ýþkencenin soðuk nefesleri Yaþanan zulüm beynimizde kazýnmýþtý Güneþ Karanlýk yüzünü döndü sokaklara Zulmün korkunç elleriyle sürüldü genç bedenler O eylül sabahýnda Küçük bir kýz çocuðu aðlýyordu
Sosyal Medyada Paylaşın:
yakamozizmir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.