"Madem bu kadar heveslisin karanlýða" Dedi ve Yürüdü geceye gölge... Sürüp siyahý yüzüne Susup sessizliðine Bir derviþ gibi Sessizce...
yumdu gözlerini kaybedilmiþ sýrlar gibi koyup omuzuna baþýný kokusu sinmiþ gitmelerin iki damla gözyaþýna inat kayboldu nefes nefes gecenin izi düþerken yüzüne bir sarý taksinin ardýndan eylüle sitem etti ne varsa yalnýzlýk adýna
soldu gece tutsak edip aþka kendini kayboldu kýnýný kesen býçak gibiydi kalem kendi cümlelerine kanadý yýldýzlara iliþti karanlýk bir beyaz kaðýda düþer gibi düþtü kadim harfler
tutuldu dili aþkýn isyana döndü þiir döktü yüzünü gölge kesildi nefesi rengin. bütün renkler siyaha... madem ki bu kadar hevesli karanlýk
þimdi bütün suç gecenin... hadi git...
ÞAHBEYÝT FATÝH ÞAHÝN IÞIK Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.