SENDE Kİ BEN

Sensiz geçen her gün
Dipsiz bir kaçýþýn labirentinde savrulmaktayým…
Yedi kule zindanlarý gibi ürkütücü bir hava var…
Sis desem deðil
Pusu desem hiç deðil,
Hayalimin derinlerinde bir yerlerde
Göz gözü görür deðil
Sen bir serapsýn belki…
Yo hayýr
Bir yansýma…
Ah gençliðimin bendeki seni
Arýyorum umutsuzca yine nerdesin.

Belki yeþil köydesin bir gidiþ bileti elinde
Dönüþsüz yollarýn tiryakisi olmuþ bana irtica ediyorsun
Belki 60lardan kalma ucube bir garda istasyon duvarýna bakýyorsun da
Aklýnda kalan son þemalimi resmediyorsun
Belki Elinde tozlu bir keman
Sokaktasýn neveser kökteþ eseri çalýyorsun
Önünde þapkan içinde bizli senelerin kuruþlarý bahþiþleri
Yine Ben düþmüþüm aklýna,
Yanýyorsun, her notada
Buram buram yakýyorsun…

Kim bilir..
Belki Sahildesin
Kýyýya vuran dalgalarýn topraðý dövdüðü yerdesin
Belki Kumsal da kaðýttan gemiler salýyorsun mektuplarýmdan
Sukut içindesin
Dönüþler biçiyorsun mavi patiskalardan,
Güneþin seni götürdüðü bir boþluk arzuluyorsun da
Topraðýnda kök salacaðýn beni arýyorsun…

Bana Kahýr mý diyorsun
Sevdiðim kitaptan alýntýlar yapýp cümleler iþliyorsun
Piyanon yine bozulmuþ anlaþýlan
Eksik nota basýyorsun…
Belki siyah kadifeden giz bir örtüsün
Yabancý ellerin dokunuþuna mahkûmsun
Ýzlerini silkeliyorsun gizemimden
Uzaðýmdasýn uzaktasýn…
hayalime teðet geçiyorsun
Sanýrým bunu farkýndasýn

Kurumlu bakýþlarýnla siyahî bir çizgi çekiyorsun benle baþlayan cümlelere
Aklýyorsun bir bir benleri aklýndan
Ýsmine süs beziyorsun beni
Belki yayýntýlý bir harabenin ortasýn da bir boþ bardaðý kaldýrdýn
arkasýndan gökyüzüne bakýyorsun ,,,
Kafan iyi belki
Belki yýkýksýn yýkýntýsýn
Karanlýk bir günün son çayýný demliyorsun
Ya da demleniyorsun
Bana aitleri yýrtýp fýrlatýyorsun bir bir


Deniz bu ya düþ bu ya
Ya bana getirse sendeki benleri
Karpuzdan bir geminin kaburgasýna sarýlsa
Kýrýntýlarým, kýrýlmýþ parçalarým
Tutunsa benim gibi hayaline
Diyorsun maviliklere salýyorsun düþlerini

Kýrlangýç kanadýna baðladýðým umutlarýmý devþirdin dün gece
Dönüþüm çok zor biliyorsun
Anýlarým nemlendi sevdiceðim
Biliyorum,
Þuan aðlýyorsun.

Tuza banýyorsun benden kalan son þiirleri
Bozuk bir tamburun yayý gibi beni geriyorsun acýnýn gemlerine
Havada fýrtýnadan kalan bir isli koku
Sen kokuyor diyorsun…
Gizemimi soluyor,
Nefessiz kalýyorsun

Yýllarýn eskitemediði bir arayýþýn bakýþlarýsýn belki gözümde
Belki birkaç rakam
Belki de coþkun sabahtan kalma bir þarkýnýn anýlarýsýn…
Tek dokunuþun yadigârý bir sevdanýn sýcaklýðýndasýn
Ürkeksin, sukut-u halimsin
Kayboluþumun korkusu yüreðinde gamlý bir telaþ içindesin…


Ah… Gençliðimin bendeki seni

Belki bebektesin,
Sýcak bir yudum Ýstanbul var aðzýnda da
Beni yudumluyorsun iskele iskele
Arnavutköy’de misin,?
Tarabya’da
Beykoz’da mýsýn diyor
Ufukta ki beni düþlüyorsun hesapsýzca…
Balýkçý teknelerine dönüþümü yüklüyorsun bakýþlarýnla…

Belki de Dilinde benden kalan son bir þarký var onu anýmsýyorsun
Söyleyince tek bir an hayal ediyor
Düþler kiralayýp aþkýmýzý asýyorsun direðine
ufakta olsa bir ümit kalmýþtýr aramýzda bize dair diye
Son vapura bindin, görüyorum,
Sendeki bana dönüyorsun…

Gülden kalem







Sosyal Medyada Paylaşın: