Halet-i ruhiyemiz, kalem ile arkadaþ
Hem çok iyi dostuz biz, hem de çok iyi kardeþ
Veda ederken güneþ, cevher olup þerbeti
Ýçimizde saklayýp, yaralayan gýybeti
Afet-i heyecanla, varmasak da ilmine
Gecenin sessizliði, çalar þiir ritmine
Ne altýndan gerdanlýk, ne eþsiz mücevherler
Yürekten akýp gelen, inci gibi cevherler
Hassas bir noktadayken, teþbihin zarafeti
Kývamýnda taþlayýp, incitmeden iffeti
Ýtinayla seçilip, kelimeler pir-u pak
Sokulmadan heceye, iki yüzlüce nifak
Bazen giz aleminden, verilen sessiz selam
Bazen de yürek ile edilen özlü kelam
Hasretin ateþinde, gemileri yakarak
Aðaran her tel saça, aynalarda bakarak
Yýllarýn ötesinden, depreþip sevda seli
Mil çekilip gözlere, ýslanýp kirpik teli
Damlacýklar kum olup, dökülürken kaðýda
Kalemin gücü yetmez, yenik düþer aðýda
Bir an tutukluk yapar, ýslak gözlerin dalar
Terk-i diyar etmiþtir, hükümsüzdür sevdalar
Küsen çocuk edasý, yerleþir tiynetine
Kahrederken maðrurca, bitmeyen halvetine
Þafaðýn vedasýyla, gün vurur yüzümüze
Bir satýr uyku ile, döneriz özümüze
Mehmet Fikret ÜNALAN