SEVMEZ OLAYDIM
SEVMEZ OLAYDIM
Caným’sýn dedikçe, canýmý aldýn!
Bir seni severken, boþa kandýrdýn!
Kavuþma hayali, yarým býraktýn…
Bu kadar yürekten, sevmez olaydým!
Göðsümde bu sancý, bitmeyecek mi?
Yaralý bu kalbim, gülmeyecek mi?
Gözümde yaþlarým, dinmeyecek mi?
Bu kadar yürekten, sevmez olaydým
Vicdansýz olmayý, kolay sanmýþtýn!
Bu aþk’ta Allah’tan, hiç’mi korkmadýn!
Periþan edipte, güzel bakmadýn!
Vefasýz birini, sevmez olaydým!
Çektiðim ýzdýrab, her gün büyüyor,
Bir ömür yalnýzlýk, kaderim diyor!
Gençliðim tükenip, tenim soluyor,
Ellerin tenime, deðmez olaydý!
Yýllarca bekleyip, nasýl avundum!
Zalimin elinde, çöle savruldum!
Masumdu bu yürek, artýk yoruldum!
Bu kadar yürekten, sevmez olaydým!
Halime bakýp’ta, eller gülüyor!
Yaþanan acýyý, Allah görüyor!
Bu aþkta bir masal, sona eriyor
Günahým sevmekmiþ, sevmez olaydým!
Hanife küçük
11/ 9 /2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.