Ten Hasta, Ruhun Niçin Yasta…

Yar, bazý
Sýrlar söylenmiyor
Gönül yanýyor,
Dil lal oluyor, gözler aðlýyor
Su al etsen, meramýný merak edip
Gözlerine bakmayý denesen
Hüzün vaktinin geldiðini hissedersin
Eylül saðanaðý gibi umutlar
Tek tek düþüyor sararan yapraklar
Ýçin parçalanýyor,
Lakin elden bir þey gelmiyor

Günlerce
Yataða mahkûm
Neyi düþlese ve düþünse,
Mecalsiz hülyalar Ýkliminde
Nefeslenmek için ümitlense
Sancýlar geçit vermez, gün hiç bitmez
Gecenin ýssýz halinde, sesler iþitilse bile
Yüreðe yakýn gelen, gam içine zerk eden güç var
Sessizlik içinde bir þeyler anlatýyor

Duyabilen
Kalpler ve hissedebilen ruh için
En yakýndan,
Þefkat ve himmetin mekânýndan
Korkma, henüz körpesin,
bilgi ve irfana aç bir nefessin
Çekinceler içinde erime,
Rahmet sadece dünya için deðildir
Ýman eden kul için ne güzel zindeliktir

Aslýnda
Bilmelisin ki
Emellerin vardýr, akranlarýn gibi
Umuda koþmaktýr
Meramýn ve derdi endamýn
Koþsan ne olacak,
Derdi veren sahibe yönelmedikçe
Güle þakraya
Yýllar geçirince, sefilleþince
Kalbin ve ruhun
Ýtminan lýðýndan sarfý nazar edince
Saðlýklý olan ne yapýyor,
Kargaþa içinde yaþýyor
Hangi köleliðe talip olmuþsa
Onun derdiyle koþturuyor

Evet,
Ne söylesem
Hangi lisan ile kal edip
Melalimi hasretsem
Yüreðine zor gelecek
Ve acýn dinmeyecek
Nasibe inanýyorsan
Kat a kahretme derim
Her çile ve derdin
Bir bedeli olacaktýr eminim
Hastalýktan korkma,
Her gün eksi olanlarla nefes alma
Ölüm ve sevdasý,
Aþkýn mefkûresinden firkattir
Sahibin divanýna
Çýkmak için beklenen vakittir

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: