Düþen her çizgi alnýma bir madalyadýr kaderden Yelkovan akrebi de takip edip kovalarken Azýðýma kimi zaman yokluðu bile katarken Özlemlerimle hislenip hayallerimle yatýp kalkarken
Ben dost diline aþina bir seda olmuþum hor görme benide tutanlar var Elime bakan bir bedenim evime uðrayan gelip gidenlerim var...
Yaslandýðým umuttan,küçük küçük beklentilerim Yüz çevirdiðim derde dert eklentilerim Beni bu çaðýma dek þekillendirenlerm Var elbette kalabalýk arasýnda beni tekillendirenlerim....
Uçurumlarým var en kýyýsýndan ince çizgileri karanlýkta barýnan Kýyametlerim var benim hükmüm verilmeden sallandýrýlan...
Elimde sazým yok aman o da eksik olsun bari Dilimde bir niyazým var sürekli sayýklar yari Gül eksem mantar bitecek diye korkarým gayri Varlarým var yokluklardan yönlerim hep geri...
Ýlaç istesem zehir olur bana bu devrandan bana hediyedir hediye Almasam darýlacak yine alsam soracaklar ki neden ve ne diye?...
Ýsrafil düdüðünü öttürene deðin bu iþler böyle Mikail ve diðerleri nerdedir onu da sen söyle Yavrucum savaþ meydaný burasý her iþi hile Odundan silahlarým var kumlardan kalelerim,öyle...
Bir ara verdim çocuk olup abbalara gidip ebbe yemem lazým Biraz çocuk olup bu olan bitenlere çocukça gülmem lazým.. Sosyal Medyada Paylaşın:
müebbet fani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.