Dedim Ben Sana

þimdi þu güzelim yaza kýyan
eylül sen deðil misin
beni avare, biçare dolaþtýran

kapý kapý aþk dileniyor sonbahar
ellerini aç
yaðmak üzeredir yapraklar

sýcak bir çay koy
demlensin ruhumuzun
açýk yaralarý
durma konuþ
bak bu mevsim aþk;
yine sonbahar

kirli bir mendil yapraklarýn arasýnda
kirden gözyaþý
kirden akmýþ gözümün yaþý

ey sabahlara diz çöktüren
güneþ
benim pencereme de að
benim pencereme de

bak gemiler yolcu yüklü
trenler, raylar, vagonlar
her biri seferi
beni de al

býrakma bu yaban elde.

bu çelimsiz rüzgar
ne zaman ýslatýr ruhumu
sonbahar

dedim ben sana
eylül’ e güven olmaz
döker yüzünü, döker hüznünü
sararýr hayallerin
sararýr geçmiþin.
bu sonbahara, dedim ben sana
güven olmaz.

yakup karasu
Sosyal Medyada Paylaşın: