GECESİNDE GÜNDÜZÜNDE
Düþünüyorum ben ve ruhum derin derin.
Hayýrlý olaný yaratan yüce Allah dýr serin serin.
Þer ise kuldandýr gözyaþý ile aðlatan derin derin.
Biliyorum ki Her Ýkisini de Yaratmak Allah’a Aittir.
Kul ister yüce Allah yaratýr baþ tacý edilen,
Seçim bizim sonucu bizim.
Bazen tam olarak tanýmlanamayan,
bir kavram gibi bize sanki anlaþýlmayan kulak ardý edilen.
Malý, mevkii (makamý) hayýr için isteyen,
Hayýr, iþlerinde kullanan rahata, huzura kavuþmuþtur.
Mal mevki gaye olmamalý, hayra vasýta olmalýdýr Allaha tutku ile.
Yaþamýnýn zenginliði ve güç kaynaðýdýr bilinmelidir aþýrý ve þiddetli sevgi ile.
Aþkýn binasýný yapan ilahi aþk ile.
Bu bizim için ilâhî birliði bir arada tutan zamk gibi olduðunu anlýyorum,
fiziki duygum ile.
Düþündükçe mutlu oluyorum.
Ruhum huzura varýyor güçlü bir duygulaným ile.
Yüce Allah bu gaye içinde olanlardan eylesin cümlemizi.
Resul sahabeler Allaha gönülden inanalar,
O kadar hak âþýklarý gönül dostlarý.
Hem ilmi, hem de aþk ve heyecaný ile,
Düþünce ve gönül dünyamýza aþkýnlýk ufkunun sesi soluðu olmuþlar.
Asýrlarca düþünce ve aþk vadisinde Kuranýn ikliminde esintilerle rehberlik,
yapmýþ mümtaz bir kiþilik sahibi idiler.
Sonbaharýn sessiz yürüyüþü gibi gönüllere yürüyenler.
Gönüllerimizin gülü idiler gülenler.
Ýman en büyük imkândýr gerçektir diye yaþayanlar.
gecesinde gündüzünde insanlýðýn kurtuluþ için,
gönüllere yaðmur yaðmur yaðmak için,
hendi hayatlarýný hiçe sayanlar.
Geçmiþte kalmýþ yakýnlarýnýn gölgelerine sýðýnmayanlar.
Kendilerine asalet dünyalýk payý almayanlar.
Ölü geçmiþine sýðýnmayanlar.
Allah ile Resul ile Kuran ile hayatta kalýnacaðýnýn,
ispatýnda olan o sahabeler ki.
Kuran ile insan olmanýn mümin olmanýn Ýmanýn en yüce þahsiyeti ile.
Hz Ali (K.V.) gibi,
Resule düþmanlarýn saldýracaðý bir gecede,
Dostunun yerine yataðýna girip, yorganý üzerine çekebilmek,
Ölümü göze Alarak Allaha sýðýnmaktýr.
Hz Ebubekir sýdýk gibi tüm malýný,
Allah ve Resulünün yolunda vermekle baþlamaktýr.
Allah’ý Kuran’ý Resulün özünde,
Kendini bularak kaybolmak yeniden dirilmektir.
Ne muhteþemdir ki,
Âlemde hiç kimseye nasip olmayan bir karþýlama ile,
Allah lütfü ile,
Yüce Allahýn Cebrail meleði ile ona,
“Ben o kulumdan razýyým git sor o kulum benden razýmý” diye sorulan.
Allahu ekber.
O mübarek insanlar.
Hz Ömer. Hz Osman, Ammar bin Yasin Bilal’ý Habeþiler,
Hamzalar Ebu zerler….
Onlarla baþladý bu asil imanlý yürüyüþ ile bizlere doðru insanlýk için.
Þimdi benimle,
Seninle,
Haydi seni beni býrakalým biz olalým kardeþ olalým,
Bizimle baþlasýn bu imanlý yürüyüþ, kurtuluþ…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Aluc-Kul Mehmet- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.