bütün tebesümler ayrý bir renk alýrdý yüzümde biraz sümbüle dönerdi en çok da güle
en güzel sevinçlerimi giysem de üzerime sen topraða zehirler ekerdin yine sesizce legal düþlerimin asiliði iþte tek bu yüzdendi sen dudaklarýma sus payý öpücükler býrakýrken
tek bir kere gökkuþaðýný býrakabilseydin gözlerime kýrgýn eylül akþamlarýnda ki esintilere deðmeden ve topraklara zehir deðil sevgiler ekebilseydin keþke korkmadan verebilseydin ellerini ellerime
biliyorum
gözlerinde ki masallara inanma vakti deðil þimdi hasretini sarýyorken günler kendini perde perde avuçlarýmda aðýtlar yakan nalanlarýma bir teselli ol daðýtýver kederleri katran karasý gecelerin üstüne
olmadý iþte
ne kadar çok düþlesemde uzak diyarlarý kendi içimde gidemem gözlerimi gözlerinin limanýna demirlemiþken ve.... hatta ne zaman sana üþümek geçse içimden yine gözlerinde ki o ýlýman gülüþlerine düþerim sessizce