huşuyla kal

mahþer günümde kanýmdan
kafestir diye ser baðladým yüreðine
olmadýysa söylenecek misin üzerime
üflüyecek misin karanlýðýma
üstüme basmadan yürüyemiyecek misin yoksa

senin adýn kadýn.

son defa yýkýlýyorsan
býrak sade sinsin önümdeki mevsime

hâlýk hor gördü
bir bebeðin simasýnda bizi


kaldýrdýysan boþ günahýmý
hevesinde çürütme
bir kerecik nefesinde
leylak et hüngürümü
býrakýrým kendimi sana

yemin sanatýn yüz karasýdýr
sanata suçluyum
esiriyim senin

tükürdüðünle yandýðýnda san
kaçkýn bostanýyým
kudurmuþ hendek kazýðý
dibimde eritilen susuz misketim
üstüm baþým kirliyken bile
kötü niyetli sanrýlarým olmadý


þimdi kandýr beni birkez daha
çöplüðünde yatýyorum ayýn

sonra birleþelim
kel’eþlere boy gösterelim


inzivaya çekilen kuþlara
yuva yapalým
kýrmadan hiçbir fareyle
yumurtasýný
yumuþaklýðýnda
tekmelenen sözcükler tüketelim
ümitsizlik hücresinden

’taze ölüyü mezar’

ki kediler ihaneti si mgelerken bile
düþünemedim ki
damda yatarken


ufkumuzdan süzülüyorduk
derinden bir iç çekiçle
nefsimizi ney’le yýkadýk?

huþuyla kal þiir
üstü kalýrken sende
dilencin miydi

zorla sahiplenirken
kolumu koptuðum yumruðumdaydý hayat


doldur sâki

ümtsizlik hücresinde yýkanmýyacak


gezgin i mgeler


Sosyal Medyada Paylaşın: