ab
SAAT KULESİ
Ah flu bizim kentin saat kulesi,
Ama görülmemifl iflin böylesi.
Kimi saatini ayarlar burda,
Dakika flaflanlar say›l›r hurda.
"Çöplü€e at" derler "sen bunu" ya da,
"Hiç durma git de sat bitpazar›nda."
Kimi bekler vard›r bir rendevusu,
Kimi de alm›flt›r bir av kokusu.
Bizimki bu türden. Gözetliyordu,
"Elbet de k›smetim ç›kar" diyordu.
Bir adam yaklaflt› flöyle zay›ftan,
Bir saat ç›kard› ipek k›l›ftan.
Bakt› saatine, ve de kuleye,
Bizimki el koydu hemen olaya:
"Emmi, kent yeridir bunun buras›,
Haydi sökül" dedi, "ayar paras›!"
"Ik-m›k" etti adam, konufltu sonra:
"Desene bu kentin her fleyi para!"
Bizimki sokuldu sokuldu biraz:
Tam bir hac›a€a, yolunacak kaz!
"Emmi, gel satay›m sana buray›,
Sat›n al saati ve k›r paray›!"
"Tamam" dedi adam, "bu tam benlik ifl,
Ben böyle ifllerde tuttururum difl.
‹ster bu saate bir de nazarl›k..."
Derken bir köflede bitti pazarl›k.
Hayati Tahsin YILMAZ (1954)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.