Baþýmda sevde yeli her adýmda büyürken Aþkýn rayihasýyla yaðmurda yýkanýrdým Kimsenin girmediðiý o soluma koyarken Kendi gözümden bile bir seni sakýnýrdým
Yüreðim saat gibi geliþine kurulur Gözde yaþ katre katre kirpiðime vurulur Halimi gören rüzgar esmeyerek durulur Kimseye diyemezdim bir ona yakýnýrdým.
Sevgi bayat bir ekmek ýsýtmak gerekirdi Daha yemeden tadý damak da býrakýrdý Aþk böyle aç kalýnca nice kalpleri kýrdý Ýçin için düþünür korkularla kanardým.
Kaybetme düþüncesi yüreðime doldukça Sensizlik denizine hayalimde daldýkça Boðulma korkusuyla her kapýna geldikçe Nazar mý deðdi diye hocaya okunurdum.
Böyle sevda çokmuydu ki terkedip de gittin Belki de çok sýkmýþtým o yüzden çabuk bittin Güneþimsin dedikçe doðmadan daha battýn Ay’ý görmemek için yüzüne dokunurdum.
Suyunu içemeden çölünde yanýyorken Vahaya hasret kalýp tenine banýyorken Gece ateþ içinde sevdana kanýyorken Bir kuþ gibi uçarak yüreðine konardým
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.