SON DURAK TA....

Mevsim hazan,dökülürken yapraklar,
Tükenmiþ umutlar,ýssýz sokaklar,
Gel diye çaðýrýr beni topraklar,
Bir korkum kalmadý, bu son durakta..

*
Hüzünler savurur hep dertten derde,
Bir huzur görmedim,bu müzmin yerde,
Kurtul be ey can, her þey beyhude,
Bir sorgum kalmadý,bu Son durakta..

*
Ne ümit isterim,Ne bir teselli,
Ne gündüzüm belli, ne gecem belli,
Kafayý sýyýrýp gittim temelli,
Bir kaygým kalmadý,bu Son durakta..

*
Her günüm ýzdýrap,hergünüm çile,
Hasret bu yüreðim bir gonca güle,
Minnetim yok artýk kendime bile,
Bir saygým kalmadý,bu Son durakta..

Ertuðrul KALAFAT
Sosyal Medyada Paylaşın: