Temaşa ettiğim ibreti nazar ne büyük hakikat…

Yar...
Ne geçen
Þu hali zamanýn dili var
Ne sine-i melalin serdettiði
Hüzün aþk için bir ar
Hal solunca, göz ferden uzaklaþýnca,
Takat bir yudumluksa nerde har
Kar niye melalim için titreten nar,
Nereye yaslansam hicraným durmaz baþlar

Artýk ne
Muhayyilemde, ne serde
Gizem niye halin deminde
Ve çaresiz sessizliðinde
Kalbim inþiraha erse bile, gönül kapým
Bir açýlsa hele ne dilerim söyle
Dil kuruyor, göz akýyor, heves çekiliyor,
Muhtaç olduðum her þey uzaklaþýyor

Vecdin firaký
Nerde kaldý bilsem
Bin hüzünlü nefeslendiðim
Kalbimi kime zikretsem
Ruhumun gamýný serdetsem,
Fark edemediðim ne kaldýysa veda etsem
Açýk denizin býçkýn dalgalarýna serilip,
Hali dürüp, efkârýmý ayan edip göçsem

Bir pusula
Yazarak þiþeye sürsem
Ummanýn deruniliðinde bekleyen
O hasrete eriþsem
Ne açlýða iliþsem ne tokluðun
Hoyratlýðýnda gitsem, edebi aþkla içsem
Muhtaç olduðum, yoluna ram olduðum
Kayýtsýz þartsýz sevdasýyla yol aldýðým

Katrenin
Ýlzamýnda bir mühür var
Daðýn vakarýnda tevazuu aþkýn
Asudeliðinde kokar
Suhulet nazarýmý sarar, ülfet her haliyle
Ýbrete misliyle ve sürurla akar
Tefekkür ilimsiz neye yarar, rabýta
Nitelik yoksa fakirlik için kar, ihlâs kime ar

Muhtaç olduðun
Ýhsan ruhunda yar
Aþk, hakikatten arîleþince
Nefsanîlik için bir nazar
Hesapsýzlýk neye yarar, zül nefes
Kimin için efkâr, biçarelik her yerde yar
Aldatýrsan, aldanýrsýn ve niyetin hasbiliðini
Yudumlamazsan sýrnaþýp kokarsýn

Günü gün
Etmek, müddeti bilmemek
Kalbin sahibinden, ruhun dirliðinden
Aþkýn erdeminden
Uzaklaþarak dünyanýn gailesiyle
Buharlaþmak, arifin sezgisinden kaçmak
Durmadan koþmak,
Hedefsizliðin hedef haline
Geldiðinizde ayýlmadan yaþamak

Þemsi Tebrizliyi,
Mevlana ve hocasý
Seyyid Burhanettin’in aþkýnda ve
Mevleviliðin zikrinden sudur eden
Muhayyileyi dýþlamak, yadsýnmak
Aþký anlamadan, canýn sinei harýnda
Coþmak ve kaybolmak sevda mý
Ýradeden vazgeçerek, gönlü hasrederek,
Divanýn vecdiyle meþk eden ahvalindir aþk

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: