Bu nasýl bir veda, bu nasýl bir terk ediþ, Her gün doðumundan baþlayýp, geceden sabaha tükeniþ... Ellerim,öksüz çocuklar gibi koynumda kaldý, Hiç mi ehemmiyeti yok, güzel, mesut günlerin... Acýlar içinde yarým bir adam býraktýn, Buna yaþamak denirse, al senin olsun!
Çin Seddi’ni çektin üzerime, Kara bulutlarý mesken ettin gönlüme, Aramaz, sormaz oldun, Bu sonu daha baþýndayken hak ettim, Sabýrlý olan sen, suçlu olan bendim, Canýn sað olsun.
Emeklemeden, yürümek istedim, Bebekler gibi þefkat dilendim, Bilseydim sana kavuþmanýn bu kadar zor olduðunu, Hiç büyümezdim, hep bebek kalýr, kollarýnda olurdum...
Mayýnlý bir tarlada ot biter, gül bitmez, Oysa mayýnlý tarlalara gül fideleri dikmiþtim, Sevgiyle beslediðim, özenle büyüttüðüm mis kokulu güller… Bir de baktým ki, yerinde yeller esmiþ, Baþkalarý girmiþ kanýna, Son gül yapraðý da yaban ellerde kurumuþ...
Bardaðým doldu sanmýþtým, boþuna da alýþmak gerekiyormuþ, Hatýrla sevgilim, sana verdiðim en son hediye, kan kýrmýzý bir güldü, Kokusunda sen olan, yüreðimin parçasý bir gül,,, Þimdiye çoktan kurumuþtur...
Senden son isteðim, o gülü benim için hep sakla, Acýlarým böyle diner, beni unutsan da, o gülü unutma. Saadetler dilemekten baþka tek söz çýkmayacak dilimden, Vakit artýk çok geç, geç de olsa anladým, Son kez olacak bu, þimdi bir kez daha aðladým...
Sen þimdi þarkýlarýný söyle, þiirlerini yaz, Yaz mevsimi gibi olsun ömrün, tomurcuklar açsýn koynunda, Ki o koynunda bir zamanlar ellerim vardý, Sen þimdi sünger çek maziye, unut gitsin yaþananlarý, Bit pazarýnda eski sevdalar satýlmýyor, Sevdalý gözlerin kör oldu yüreðime, def etti , kovdu, Her þeyden aðýr geldi ani ve sessizce gidiþin, En çok da bu bana koydu...
Son mektup, idam sehpasýndaki adamýn son sözleridir, Mahþere kalacak olan son sevdasýdýr, Bu mektup, istense de bir daha asla yazýlamayacak. Ateþten güller açacak mahþerde...
Hiç olmazsa orada kavuþsak, Baksak gözlerimizin içine, doyasýya sarýlsak, Orada sevdiðimizi söylesek birbirimize, Ve sevinçten aðlasak...
Orada bekliyor olacaðým, Tanýman zor olmayacak beni, Elimde yine kan kýrmýzý bir gül olacak, Sen de al gel kurumuþ gülümüzü, Can suyunu birlikte verelim...
Düþünebilirsin, ‘ Ne gerek var, yazmasaydýn, sussaydýn,’ Biliyorum, senden öðrendim, her sevda kendi içinde saklýdýr, Ne mutlu, bu sýrra erenlere...
Belki de okumayacaksýn bu son mektubumu, Söz uçar, yazý kalýr, kalan küllerim olsun, Bu son mektubum da, benden sana kalan son eserim olsun...
Senden bana kalan hediyen ise tatlý, þirin sözlerin, Kahverengi, bal rengi gözlerin. Ýþte bu þekilde seninle helalleþmek istedim, Kabul et gülüm, seni mahþerde de sevmemi... Namus borcum, yeminim olsun, Bu da benim sana, giderken en son hediyem olsun...
Baþlamadan biten yitik sevdamýz, Dünyaya beste olsun, þarký olsun, söz olsun...
Kendine iyi bak, saðlýcakla kal, Sevgimle kal, hep bende kal, Her þey gönlünce olsun bir tanem, Gözlerinden hasretle öperim...
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 07-08 Eylül 2013- Saat : 00.08-Isparta
*** Þiirin Hikayesi ***
Bir idam mahpusunun, idam sehpasýna gidiþi gibidir bazý ayrýlýklar... Geriye dönüþ yoktur ve cezasý infaz edilecektir... Bu þiirim, bu cezayý, bana kendi elleriyle veren sevgiliye armaðaným olsun... Kýzamam, kýyamam, onun yeter ki caný sað olsun!
Sevdasý aðýr bir yük, taþýyan benim. Kimse sevilmedi böyle, derdine düþen benim, Mezarýmý iki kiþilik kazsýnlar, yerine de yatarým, Hiç ayrýlmadým ki ondan, en bahtiyarý benim...
Vecdi Murat SOYDAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.