göz yaþýmla resimler çizdiðim akþamlarým dargýn ve bileðimden süzülen baharlar kýrgýn yokluðuna
kim bilir? bel ki bir gün sizlerde anlarsýnýz beni gözleriniz hüzüne ve elleriniz sevdaya bulaþtýkça
oysa ki.... çoktan ölmüþtüm ben kendi içimde çocuksu sevinçlerime mermer soðukluðunda anýlar asýldýkça ki yüzüm en çok ellerine yakýþýrdý dudaklarým dudaklarýnýn kýyýsýna ulaþtýðýnda gök kuþaðý rengine dönerdi bütün sancýlar
oysa ki .... en varoþ caddelere atmak istiyorum kendimi bütün harabeleri dolaþmak þuursuzca ve yalýn ayak yürümek sokaklarda keman çalan bir çalgýcýnýn ardý sýra ve susmak istiyorum anne ve aðlamak hýçkýra hýçkýra
ve ben biliyor musun? hala koyamadým bu sancýnýn adýný annem sevda mýdýr ? bu yada aþk mý? beni böyle aðlatan
o kadar uzaðým ki þimdi senden bakýþlarýn yok her yer bir baþka karanlýk bana kelebekler bile doðmadan ölmüþler birer birer susmuþ o sesinin çýngýraðý kulaklarýmda
gece suskun gece marur þimdi deniz feneri cevap vermez oldu haykýrýþlarýma hani.. beni yeniden doðurabilsen annem gözlerimi aralayabilsem umutlara ki sevmek ne zor þeymiþ annem sevmek ki yaþarken ölmenin diðer adýymýþ aslýnda
kim bilir? bel ki bir gün sizlerde anlarsýnýz beni gözleriniz kedere ve elleriniz aþka bulaþtýkça
ay/su
Sosyal Medyada Paylaşın:
ay/su Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.