Fecri kazip’te ki üns esintileri gibi ruhumun kýlcallarýnda açan çiçeksin beynimi zonklatan toksinli sancýlara eþ yýllardýr bitmeyen taze bir hevessin
Ey! tenindeki patikalarýn yolunu bilmediðim nefesinin buharýnda terlemediðim kuytularýnda sinemi dökemediðim ennihayetinde hiç bir hasýlasýna eriþemediðim
bir dua gibi baþlamýþ nisan yaðmurumuydun sen topraklarýmda ki kuraklýðý nihayete erdiren ve en tropikal meyveleri bahçemde yeþerten hayaliyle bile kalbimde toplar damarlarý lerzeye getiren.
Sosyal Medyada Paylaşın:
zabura Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.