Son haçlý saldýrýsý, Çanakkalemizdeki, O zaferin sebebi, Nusret idi inan ki; Düþman donanmalarý dahil oldu Boðaz’a, Tabya tesislerimiz düþürüldü çapraza. Son hareket yeriydi, geniþ karanlýk liman, Kaplýyordu yurdumu, koyu siyah bir duman. Kýyamet kopacaktý, biri karýþtý iþe, Sanki Ulu Peygamber, el koydu bu gidiþe. Cevat, Hakký ve Nazmi, beraber verdi karar Döþenecekti elde kalan eski mayýnlar. Tarihe geçen gemi, hem ismi de Nusret’ti, Allah belki Nusret’i bu göreve hasretti. Bismillah demir aldý, bir avuç serdengeçti, Nusret düþman gözlerin tam da önünden geçti. Kýyý boyu döþendi, eski mayýnlar tek tek, Her birinde sessizce, besmele çekilerek. Onsekiz Mart’ta bunlar koparttý kýyameti, Mayýnlarla Nusret’ti, zaferin alameti. Çoklarý zanneder ki, bu ancak bir tesadüf, Ýnsan böyle düþünür, mevcutsa beyninde küf. Vefanýn zerresi yok, vay bize yazýk bize! Hiç sahip çýkmamýþýz, böyle bir gemimize. Kahramanlarýmýz da silinir bu gidiþle, Nasýl unutulmuþsa öylece, Çanakkale. Bahtý hep açýk olsun, bu Baþkan’ýn hizmeti, Onarýp halka açtý, terkedilmiþ Nusret’i. Vefakarlýk örneði çok önemli bir husus; Ona ev sahipliði yapýyor þimdi Tarsus... Türk gençleri! Öðrenin, gerçeklerden kaçmayýn! Tarihi yönlendirdi, Nusret ve birkaç mayýn...
(Ýstanbul:08.11.2005) Sosyal Medyada Paylaşın:
ekremsama Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.