beynimin içine iþliyor yokluðunun akla hayale sýðmayan çýðlýklarý iki göz evim yýkýlýyor üstüme ve bir hançer saplanýyor paslý...
kanýma terliyor uykularýmýn sen yanan kýsým kýsým sancýlarý, bir nefes alýþý kadar ölümlü, ve bir ruh kaçýþý gibi ayrýlýyor dilimden damaðýma zerh edilen mey kadehleri...
sonra arsýz bir seviþmedir iliklerimden çekilen, kaðýt beyazý tenime kalemden süzülen....
kifayetsiz bir yetiye sahip diþ etlerim, patolojik bulgusu verem, ben kendimi sensizliðe veremem, ve bir namlu gibi uzanýr yüreðime kurþunun geçiþ güzergahý...