Her kimi sevdiysem o nalça, puttu
Kýra kýra, aþký bâkîye kaldý
Tende ipek mudim, zer çul çaputtu
Nefsim ona yýlgýn câriye kaldý
.
Acun istinadý sýrt mý; dayanmaz
Kamçýsýna arzu dað mý; dayanmaz
Þu küçücük kalbim dað mý da yanmaz
Lâl olan dilimdi yâr diye kaldý
.
Emanetmiþ suçlu ben deðilmiþim
Oldukca yükmüþ ben de eðilmiþim
Bin hayret tagallüp en deðim iþim
Mecburuma lütfu âriye kaldý
.
Doygunluk þahlanýp koþar sarâhat
Ocaðý yanar o hoþ, ar’sa rahat
Ödenmez bedele son þerh arasat
Sevgi ayyukta da, tahkîye kaldý
.
Düþmanlýðý dahi dostlardan âfet
Ya Lâtif; Yoksul dürüstlerden, affet
Gökkuþaðýný ger üstlerden atfet
Yer meyânlarýna reddiye kaldý
Nalça :: Ayak altýna çakýlan demir , Nal
Mudim :: Öldüren, idam eden
Tagallüp : Zorbalýk
Ariye :: (Ariyet) Geri verilmek üzere alýnan, iðreti. Bir kimsenin geri almak üzere, karþýlýksýz olarak baþkasýnýn faydalanmasýna terk ettiði mal. Kullanýlmak üzere alýnan emanet mal.
Sarahat :: Sarih olmak, zahir olmak. Açýklýk.
Tahkiye :: Anlatý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.