Bülbülüm ötme yeter kargalar dalda kaçak
Goncalar gülde saçak gülzarým batma yeter
Baðbaným baðda naçar gül n’olursun diyerek
Þarkýlar söyleyerek v-ah eder inci saçar
Gül deyip gül kurutan gül olup gülme-yesin
Aþk olup ölmeyesin kalp çalýp dil kurutan
Þen günün devri hazin yükselip þiþmeyesin
Alçalýp düþmeyesin mahþerin devri yüzün
Vay benim dertli baþým ders verir ders alamaz
Akl’olan ýrgalamaz söz yakar sevda baþým
Sabiha *)* Küçüktüfekçi
Aslantürk